Decyzje starszych pracowników o przejściu na emeryturę mogą wpływać na tempo wzrostu zarobków i tempo awansów młodszych pracowników, zwłaszcza w firmach, w których możliwości awansu są bardziej ograniczone. Nicola Biangi, Giulia Bovini, Jin Li, Matteo Paradisi i Michael L. Powell opisują te efekty w swojej pracy pt. Career Spillovers in Internal Labor Markets (Skutki uboczne dla karier na wewnętrznych rynkach pracy; NBER Working Paper 28605). W swoim badaniu autorzy analizują rolę, jaką w kształtowaniu karier pracowników odgrywają czynniki występujące wewnątrz przedsiębiorstwa, takie jak decyzje współpracowników o przejściu na emeryturę.
Naukowcy wykorzystują w tym celu włoską reformę systemu emerytalnego z 2011 roku – tzw. reformę Fornero – która w nieoczekiwany sposób zaostrzyła kryteria kwalifikacji do otrzymania państwowej emerytury, co doprowadziło do nagłego i powszechnego opóźniania momentu przejścia na emeryturę przez wielu pracowników w wieku emerytalnym. Korzystając z danych administracyjnych dotyczących pracowników włoskiego sektora prywatnego dostarczonych przez włoski Narodowy Instytut Zabezpieczenia Społecznego (Istituto Nazionale della Previdenza Sociale – INPS), autorzy porównują wzrost płac i wewnętrzne awanse młodszych pracowników przed i po reformie, a następnie odnoszą te wyniki do struktury wiekowej siły roboczej w danej firmie.
Badacze stwierdzają, że wydłużenie o jeden rok średniego wieku przejścia na emeryturę pracowników firmy, którzy zbliżają się do wieku emerytalnego, zmniejsza wzrost płac młodszych współpracowników o 2,5 proc. rocznie.
Gdy opóźnienie przejścia na emeryturę dotyczy pracownika na wyższym stanowisku, zmniejsza to również liczbę awansów między kategoriami, które badacze definiują jako przejście pracownika z pracy fizycznej do pracy umysłowej albo przejście z pracy fizycznej lub umysłowej na stanowiska kierownicze. Wydłużenie wieku przejścia na emeryturę pracownika umysłowego o jeden rok zmniejsza wskaźnik awansów na stanowiska umysłowych o około 21 proc.
Opóźnienie przejścia na emeryturę o jeden rok wśród menedżerów zmniejsza liczbę młodszych pracowników awansujących na stanowisko menedżera o prawie 50 proc.
Opóźnienia w przejściu na emeryturę pracowników fizycznych nie wpływają na liczbę awansów na stanowiska umysłowe. Podobnie, tylko opóźnienia przejścia na emeryturę wśród menedżerów wpływają na liczbę awansów na stanowiska menedżerskie: opóźnienie przejścia na emeryturę o jeden rok wśród menedżerów zmniejsza liczbę młodszych pracowników awansujących na stanowisko menedżera o prawie 50 proc.
Te efekty w zakresie wzrostu wynagrodzeń i wskaźników awansów są bardzo widoczne w przypadku firm o ograniczonej elastyczności siły roboczej, czyli np. przedsiębiorstw o większej liczbie pracowników bliskich wieku emerytalnego, firm kurczących się, a także firm, w których jest niewiele wysoko płatnych stanowisk. Opóźnienia w przejściu na emeryturę mają większy wpływ – ponad czterokrotnie większy od średniego wpływu – na wynagrodzenia współpracowników w wieku 55 lat lub starszych. Badacze zauważają, że może to odzwierciedlać stosowanie przez przedsiębiorstwa stażu pracy jako kryterium przy awansach.
Badacze nie znaleźli żadnych dowodów na to, że młodsi pracownicy reagują na opóźnione przejście na emeryturę starszych współpracowników rezygnacją z pracy. Stwierdzili jednak, że wydłużenie wieku przejścia na emeryturę o jeden rok podnosi liczbę zwolnień pracowników o około 10 proc. i obniża liczbę nowo zatrudnianych pracowników o 2 proc.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
