Grecy wypływają na powierzchnie? Wygląda na to, że w środę premier Grecji Tsipras będzie musiał przełknąć narzucenie reform na rynku pracy i w systemie emerytalnym, na które nie zgadzał się od pięciu miesięcy, lub zdecydować o niezapłaceniu raty dla MFW, co de facto oznaczałoby kolejny krok na drodze do ogłoszenia niewypłacalności. Reuters uważa, że zdecyduje się przyjąć warunki eurostrefy.
Tymczasem według „Telegraph” sytuacja nie ustabilizuje się, dopóki Grecja nie opuści strefy euro i nie ogłosi bankructwa. Allister Heath uważa, że Grecja powinna przestać liczyć na cud. To oczywiście krótkoterminowo przyniesie kolejny wstrząs, ale jest jedyną drogą do wzrostu gospodarczego.
Natomiast według komentatora Reutersa Hugo Dixona stawianie Grecji ultimatum – weź albo wyjdź – mija się z celem. Im bardziej oferta będzie w formie ultimatów, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że dojdzie w Grecji do reform, nawet jeśli formalnie zostałoby zaakceptowane przez rząd.
I na koniec wątku greckiego, sposoby, jak można a jak najlepiej zbankrutować, przedstawia Odette Lienau z Cornell University. Są bowiem lepsze i gorsze metody ogłoszenia niewypłacalności, zwłaszcza , jeżeli się chce jak najszybciej potem odzyskać zaufanie rynków finansowych.
Po pierwsze, zamiast niedyplomatycznych komunikatów i wyzwisk (Argentyna), należy ogłosić bankructwo z żalem, jako skutek braku porozumienia i wskazać krótko i długoterminowe plany zarządzania niewypłacalnością oraz naszkicować strategię odbudowy zaufania i wzrostu gospodarczego zarazem.
Po drugie ogłaszając niewypłacalność, należy wskazać, że odrzucenie konkretnej transzy nie oznacza odrzucenia całej logiki spłaty długu. Należy też pokazać, że bankructwo jest elementem poprawy fundamentów ekonomicznych Grecji i jej możliwości spłat długu w długim horyzoncie czasu.
Po trzecie, należy spłacać część długu. Brzmi to dziwnie, ale stopniowa spłata na własnych warunkach części długu jest ważna przy odbudowie zaufania kredytodawców i inwestorów.
Bank centralny Indii kierowany przez znanego ekonomistę Raghurama Rajana obciął po raz trzeci stopy procentowe uzależniając dalsze ruchy od tego, jakie będą opady w czasie trwającego już monsunu. Rajanowi udało się dotychczas sprowadzić inflację w Indiach poniżej 5 procent, teraz jednak zbyt małe opady mogą znowu podbić ceny żywności, stad ostrożność. PKB Indii wzrósł o 7,5 procent w pierwszym kwartale, rupia wzmocniła się. Rajan obok Marka Carneya, gubernatora Banku Anglii, a wcześniej Stanleya Fishera szefa banku centralnego Izraela, jest najbardziej znanym przykładem skuteczności polityki importu prezesa banku centralnego.
Popularny jest pogląd, że luzowanie ilościowe sprzyja tworzeniu nierówności dochodowych. Tymczasem nowe publikacje ekonomiczne, które relacjonuje Washington Post twierdzą, że QE nie wzbogaca najzamożniejszych, lecz klasę środka, dla której główna częścią majątku jest dom. Natomiast dla zamożnych – zwłaszcza emerytów – obligacje i gotówka. Ceny nieruchomości w wyniku QE (zerowe stopy procentowe) rosną, rynek ożywia się, natomiast ceny obligacji są wysokie, rentowności niskie, a równocześnie rośnie inflacja przy zerowym oprocentowaniu depozytów.
Telegraph publikuje omówienie nowej analizy MFW na temat długów publicznych. Wielka Brytania, Norwegia czy Niemcy mogą żyć wiecznie z relatywnie wysokim długiem i taka powinna być ich optymalna polityka finansowa. Redukcja długu odbywa się bowiem kosztem wyższych podatków redukujących produktywność pracy i/lub kapitału, lub za cenę niższych wydatków, co ma podobny efekt, o ile wydatki nie są kompletnie marnotrawne. Natomiast Grecja, Cypr, Włochy i Japonia muszą go zredukować, inaczej finansowy szok odciąłby je od rynków. Publikacja zawiera link do materiału MFW.
Wikileaks zebrał 24 tysiące dolarów ze 100 tysięcy jakie gromadzi jako nagrodę dla tego kto ujawni treść negocjowanego w poufności traktat o wolnym handlu w regionie Pacyfiku (TPP). Informacja Zerohedge jest cokolwiek tendencyjna, ale szczegóły ciekawe.
Rząd musi mieć swój prom. Po kilkunastu latach i sześciu próbach nieudanych prywatyzacji rząd zdecydował, że Polska Żegluga Bałtycka nie będzie prywatyzowana. „Szef resortu skarbu odstąpił od negocjacji w sprawie kupna większości akcji PŻB” – poinformowało we wtorek ministerstwo skarbu. Przyczyn nie podano, przeciwko prywatyzacji protestowała opozycja, lokalne władze i związki zawodowe. Minister będzie teraz tworzył narodowego czempiona – Polską Grupę Promową, która skupiałaby PŻB i Polską Żeglugę Morską.
Na deser coś dla ludzi o mocnych nerwach. Petrobras, skorumpowany brazylijski państwowy koncern naftowy wyemitował i sprzedał 100. letnie obligacje dolarowe o wartości 2,5 mld dolarów. Rentowność niezbędna do sukcesu wyniosła 8,45 procent rocznie, a oprocentowanie (kupon) wynosi 6,85 proc. Wygląda więc na to, że operacja z grubsza opłaci się inwestorom pod warunkiem, że Petrobras będzie je obsługiwał co najmniej z 20-30 lat.
W informacji ciekawe zestawienie stuletnich obligacji czołowych koncernów amerykańskich (Coca Cola, IBM. Walt Disney. Ford< Fedex i inne). W porównaniu z 30 letnimi obligacjami rządowymi są mają rentowność o 150 do 400 punktów bazowych wyższą. W okresie misji – lata 90- rentowność nie przekraczała skarbowej więcej jak 100 punktów bazowych.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
