W odróżnieniu do wielu zarządzających aktywami, którzy publicznie prezentują swoje prognozy, nie oczekuję w tym roku wzrostów na giełdach. Uważam, że trzy grupy czynników będą decydujace: (1) tempo ożywienia prywatnego popytu, (2) sytuacja fiskalna w krajach rozwiniętych, (3) odchodzenie banków centralnych od polityki drukowania pieniądza i niskich stóp procentowych. Na razie sytuacja nie wygląda dobrze, bezrobocie rośnie w wielu krajach, wskaźniki wyprzedzające zapowiadają ożywienie w przemyśle i słabą koniunkturę w usługach. To pierwsze jest sztucznie pompowane odbudową zapasów, a co za tym idzie handlu międzynarodowego, to drugie jest ważniejsze, bo dotyczy ponad 60 proc. gospodarki krajów rozwiniętych.
Sytuacja fiskalna pogarsza się w tempie niespotykanym od II wojny światowej, Grecja jest tylko drobnym przykładem, podobnie jak Islandia przed kryzysem finansowym. Prawdziwe problemy są w takich krajach jak Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Japonia, czy nawet Francja. Grecja może być tylko początkiem głębszych problemów fiskalnych krajów rozwiniętych, które zostały opisane przez Billa Grossa z PIMCO jako pierścień (fiskalnego) ognia (piekielnego).
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
