Pakiet stymulacyjny obecnej administracji skończył się fiaskiem. Wzrost jest wolny, a bezrobocie pozostaje wysokie. Prezydent i jego otoczenie bez końca mówią o warunkach, jakie zastali, żeby wyprzeć się odpowiedzialności za 18 miesięcy własnych rządów.
I chcą nowego pakietu stymulacyjnego – co stanowi przekonywujący dowód na to, że uznają poprzedni za porażkę. Stany Zjednoczone były odosobnione na szczycie G20, kiedy domagały się wbrew stanowisku Europy dalszego powiększania wydatków rządowych.
Uderzający jest kontrast tej polityki z antyrecesyjnymi i prowzrostowymi posunięciami prezydenta Reagana z 1981 r. Reagan obniżył krańcowe stopy opodatkowania firm i osób fizycznych i spowolnił wzrost wydatków innych niż obrona narodowa. Ożywienie zaczęło się około rok później. Po 18 miesiącach gospodarka rosła szybciej niż 9 proc. a potem rozwijała się szybciej niż długoterminowy trend.
Dalsza część artykułu profesora Carnagie Mellon University i autora „History of Federal Reserve” na stronach Wall Street Journal.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
