Z powodu licznych zagrożeń pojawiających się w większości gospodarek świata, w tym również w gospodarkach europejskich, niewielkie są szanse na zdecydowane przyspieszenia tempa wzrostu gospodarki powyżej 4 proc. w skali roku. W porównaniu z pozostałymi krajami UE Polska wypada jednak całkiem nieźle. Szybszy wzrost odnotowują jedynie Irlandia i Czechy, a zbliżone do naszego tempo wzrostu PKB osiągnęły w 2015 roku Rumunia, Słowacja i Szwecja.
Spośród ośmiu składowych wskaźnika trzy uległy w marcu poprawie w stosunku do wartości sprzed miesiąca, jedna nie zmieniła się a cztery pogorszyły się.
W firmach produkcyjnych zmalało tempo napływu nowych zamówień. Niepokojące jest zwłaszcza kurczenie się portfela zamówień realizowanych na eksport. Zjawisko to obserwujemy od wiosny ubiegłego roku, zaś od października 2015 r. przybiera ono na sile. – Z jednej strony spadek wartości złotego poprawia atrakcyjność naszej oferty eksportowej, zaś poszerzenie i dywersyfikacja rynków zbytu, jakie nastąpiły w ostatnich latach zwiększają szanse na utrzymanie wysokiej dynamiki eksportu. Z drugiej jednak strony, pogarszająca się od blisko roku wydajność pracy zagraża utrzymaniu w dłuższym okresie konkurencyjności naszej oferty eksportowej, zwłaszcza w sytuacji gdyby złoty zaczął się umacniać – komentuje Maria Drozdowicz z BIEC.
Wraz ze zmniejszonym tempem napływu nowych zamówień przybyło nieco w magazynach zapasów wyrobów gotowych. Wyniki badań wskazują jednak, że firmy nie utrzymują nadmiernych zapasów, dzięki czemu redukują koszty.
Znajduje to odbicie w ocenach sytuacji finansowej przedsiębiorstw sektora przetwórczego. Od jesieni ubiegłego roku stopniowo ubywa firm, które oceniają negatywnie stan swych finansów, przybywa zaś tych, które odczuwają poprawę. Najlepiej stan swych finansów oceniają branże związane z eksportem, takie jak: producenci mebli i branża samochodowa, najgorzej – producenci odzieży.
Podobnie jak przed miesiącem pogorszyły się oceny ogólnej sytuacji gospodarczej. Przedsiębiorcy coraz dotkliwiej odczuwają nie tylko słabą koniunkturę na świecie, ale również niestabilność warunków wewnętrznych związanych z prowadzoną polityką gospodarczą.
Niewielka poprawa na warszawskiej giełdzie, jaka nastąpiła w ostatnim miesiącu, nie zmienia zasadniczego jej obrazu. Dekoniunktura trwa od drugiej połowy ubiegłego roku. W tym czasie podstawowy indeks – WIG stracił ponad 20 proc. Oznacza to zmniejszony dopływ kapitału, który mógłby być przeznaczony na inwestycje poprawiające konkurencyjność oferty handlowej firm.
Konsumenci, pomimo utrzymującej się deflacji, wzrostu wynagrodzeń i stabilizacji na rynku pracy, nie wykazują zbytniego zainteresowania kredytem bankowym. Badania konsumentów wskazują na ponad 30 proc. przewagę grupy tych osób, które nie planują w najbliższym czasie zakupu ważnych dla gospodarstwa domowego dóbr.
Podaż pieniądza M3 w ujęciu realnym rosła trochę wolniej niż przed miesiącem. Ubyło pieniądza po stronie depozytów przedsiębiorstw a wzrosło po stronie depozytów gospodarstw domowych. Miało to związek z kontynuacją wypłat dodatkowych wynagrodzeń z zysków prowadzonej działalności gospodarczej.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
