Co najmniej do końca I półrocza 2017 r. poziom stóp procentowych pozostanie raczej bez zmian – ocenił w wywiadzie dla PAP członek RPP Jerzy Żyżyński. W jego ocenie, „na razie nic nie wskazuje”, żeby obniżone w III kwartale tempo wzrostu PKB miało utrzymać się dłużej.
„Przez najbliższe kwartały – liczba mnoga oznacza, że dwa, a może więcej – polityka (monetarna – PAP) raczej się nie zmieni. Dalej trudno powiedzieć. Wiele zależy od sytuacji zewnętrznej, cen energii, czy wzrost wyjdzie, jaką politykę będzie prowadził rząd” – powiedział PAP Żyżyński.
„Nie mamy na razie podstaw do czegoś w rodzaju luzowania ilościowego. Jesteśmy takim krajem, gdzie stopy procentowe banku centralnego i tak są niewielkie, ale na tyle wysokie, że jest jeszcze możliwość obniżek, w przypadku recesji, mamy więc możliwość ruchu w dwie strony” – dodał.
Dodał, że od 2017 r. może pojawić się niewielki dodatni wskaźnik inflacji.
„Na razie Rada nie ma skłonności do obniżania stóp, po to, żeby sobie zachować możliwość reakcji. Gospodarka i tak się rozwija. Jak wiemy, oczekiwania inflacyjne są nieco poniżej celu inflacyjnego, bo wynoszą ok. 1,5 – 2 proc., najwięcej zależy od kształtowania się cen paliw” – dodał.
Zdaniem Żyżyńskiego, „na razie nic nie wskazuje”, żeby obniżone w III kwartale tempo wzrostu PKB miało utrzymać się dłużej.
W ocenie członka RPP, dopóki parametr inflacji pozostaje poniżej celu inflacyjnego to nie widać powodu do istotnej podwyżki stóp.
„Jeżeli inflacja pójdzie do góry, wtedy trzeba będzie, zgodnie z regułami sztuki, podwyższyć stopy. Ale dopóki jesteśmy poniżej celu inflacyjnego, to w zasadzie nie będzie powodu do istotnego podwyższania stóp. Teoretycznie stopy procentowe to +narzędzie hamowania inflacji+, z drugiej strony trzeba też pamiętać o wpływie na kurs walutowy (…)” – powiedział.
Piotr Śmiłowicz /pś/ pb/ nik/
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
