Aż do 1973 r. postrzegano surowce energetyczne jako zwyczajne towary, których sprzedaż warunkuje opłacalność biznesu. Wywołany przez Iran i inne państwa Bliskiego Wschodu kryzys naftowy uświadomił, że surowce mogą być bronią dyplomacji, a o polityce energetycznej należy myśleć w kategoriach bezpieczeństwa państwa.